Nowa, niezwykle interesująca książka Patricka Cockburna, jednego z najsławniejszych bliskowschodnich korespondentów, to analiza wydarzeń, które doprowadziły do przejęcia iracko-syryjskiego pogranicza przez bojowników dżihadu. Pomimo spektakularnych ataków z 11 września 2001 r. u progu nowego tysiąclecia organizacje dżihadystów pokroju osławionej Al-Kaidy nie miały większego znaczenia w regionie bliskowschodnim. Początkowe sukcesy zachodnich wojsk podczas inwazji na Afganistan w 2001 r. doprowadziły do dalszego osłabienia sił dżihadystów. Sytuacja uległa jednak drastycznej zmianie. Wykorzystując błędy popełnione przez Zachód w czasie wojen w Afganistanie, Iraku i Libii oraz zafałszowany obraz sytuacji w Syrii i tak zwanej Arabskiej Wiosny, ekstremiści odnieśli serię oszałamiających zwycięstw, które doprowadziły do utworzenia kalifatu rozciągającego się od sunnickich terytoriów Iraku po północno-wschodnią Syrię. Powrót dżihadystów pogrzebał świecką, prodemokratyczną opozycję, która miała stanąć na czele Arabskiej Wiosny. Wszystko wskazuje też na to, że Zachód ponownie znalazł się na celownikach ekstremistów. W jaki sposób doszło do tej katastrofy? Autor wyjaśnia jej przyczyny, wykorzystując swoją niezrównaną wiedzę, zdobytą podczas wielu lat pracy w tym regionie, i przekonująco analizuje zjawiska stojące u źródeł jednej z największych porażek politycznych zachodniego świata.

Na froncie wojny z dżihadem. Powiedzieli, żebym przyszła sama to reporterskie spojrzenie na "wojnę z terroryzmem" i jej konsekwencje na Bliskim Wschodzie. W porywającej narracji Souad Mekhennet łączy amerykańską okupację Iraku z powstaniem ISIS, zarysowuje konflikt sunnicko-szyicki, pisze o walkach z Al-Kaidą, traktowaniu muzułmanów w Europie oraz analizuje przyczyny i skutki Arabskiej Wiosny. Spoiwem tych historii jest sama autorka - niemiecka dziennikarka marokańskiego pochodzenia. Jedno z jej pierwszych śledztw dotyczyło dżihadystów, którzy do ataku na WTC i Pentagon przygotowywali się w Hamburgu. Dzięki swojemu pochodzeniu dociera do ludzi, do których zachodni dziennikarze nie mają dostępu. To ona jako pierwsza opisała tortury w tajnych więzieniach CIA i odkryła, że Jihadi John był Brytyjczykiem, który nazywał się Mohammed Emwazi.

Puk Damsgard, korespondentka duńskiej telewizji DR na Bliskim Wschodzie, po raz pierwszy opowiada, jak doszło do porwania, Daniela Rye, duńskiego fotografa. Pisze o tym, jak wyglądało jego życie przez trzynaście miesięcy niewoli, a także o znanym dziś na całym świecie więzieniu Państwa Islamskiego (PI) w syryjskim mieście Rakka, gdzie więzionych było 24 zachodnich zakładników. Wśród ich strażników był Brytyjczyk znany z mediów jako Jihadi John.Daniel Rye wraz z innym zakładnikiem wyszli na wolność w czerwcu 2014. Byli ostatnimi, którzy opuścili więzienie żywi. Potem PI zaczęło kolejno zabijać tych, którzy zostali - współwięźniów Daniela. Wśród nich był James Foley, z którym Daniel zaprzyjaźnił się w niewoli. To on, po wyjściu na wolność, przekazał rodzinie Jamesa ostatni, poruszający list zamordowanego Amerykanina.Puk Damsgard opisuje także funkcjonowanie PI od środka, dzięki wywiadowi z byłym bojownikiem terrorystycznego ugrupowania, które w krótkim czasie rozrosło się do rozmiarów potężnej armii przejmującej kontrolę nad rozległymi obszarami kraju i dużymi miastami, ustanawiając na podbitych terenach własne rządy jako państwo w państwie.Autorka szuka odpowiedzi na pytanie o znaczenie ugrupowania dla rozwoju sytuacji w Syrii i Iraku, gdzie Dania uczestniczy w operacjach wojskowych w ramach koalicji przeciwko PI. Równie ważna jest dla niej także odpowiedź na pytanie, dlaczego Daniel Rye i inni zakładnicy zostali wykupieni, podczas gdy pozostali nigdy nie wrócili do swoich krajów.